TAR'09 Dag 2 Lech 24 km

GORE-TEX® Transalpine-Run
www.transalpine-run.com
Zondag 6 september

Foto © 2009sprengenbergrunner

2de Etappe: Lech am Arlberg - St. Anton (Oostenrijk)
2014 m klimmen, 2169 m dalen.

Hoewel we gisteren voortreffelijk hebben gelopen is er een kleine teleurstelling. Jan-Albert werd vorig jaar met Roel Land in het eindklassement 14de bij de Masters. Daarbij zaten zij meteen achter het team Alpinrunner.ch met Marco Jäger, die nu met een gelijkwaardige teammaat ver voor ons is. Er blijken meer goede Nederlandse teams aan de start te staan. Waardoor het heel moeilijk zal worden om het beste Nederlands team te worden. Vooraf had ik de Nederlanders al gescand en kwam de naam Cannegieter me bekend voor. Hoite is een goede Adventure atleet. Met zijn teammaat Allard Dericks heeft hij al heel wat aansprekende prestaties neergezet bij meerdaagse racen. De start werd met twee uur uitgesteld vanwege sneeuw op de hooggelegen Alpenpassages. Willem de Vos heeft gezondheidsproblemen hij voelde zich vanmorgen bij het ontbijt in het sfeervolle ‘Haus Melitta’ niet goed en zag (noodgedwongen) af van een start.

Foto © 2009sprengenbergrunner

Het zal vandaag een zware tocht worden vanwege drie toppen, met de hoogste bergtop Valluga op 2.750 m. We verlaten Lech am Arlberg wat bekend is vanwege de wintersportvakantie van onze Koninklijke familie. Voor we goed en wel op weg zijn, stuiten we op een muur van hardlopers. Zij staan stil bij een klim die haast recht omhoog gaat. Even wil ik er langs glippen, maar nergens is ruimte. Een bergloper neemt de steile wand door de struiken, waarna een fluit joel schalt uit de kelen van velen. We verliezen hier veel terrein, terwijl we nauwelijks het gevoel hebben dat we al zijn begonnen. We wandelen in de meute rustig omhoog, mijn benen voelen zwaar door de afdaling van gisteren. Als we kunnen, gaan we rustig hardlopend omhoog met de Nederlandse Commando’s Michel Buijck en Chris Hamerlink. We komen via een ruig rotsgebied, zonder duidelijk pad bij de Stuttgarter Hütte Rüfikopf. De temperatuur daalt terwijl we de sneeuwgrens passeren. Het windjack laten we ondanks de warme lichaamstemperatuur aan. De uitzichten zijn geweldig en we treffen het met dit stralend weer. Verderop is een gevaarlijke sneeuwpassage, die we voorzichtig nemen. En omdat we toch bijna stilstaan maak ik wat foto`s.

Later hoor ik van Ron van Weezep dat Dolf Bartels hier is uitgegleden. Ron blijft kalm en met zijn stokken helpt hij Dolf uit zijn vreemde houding op die besneeuwde ijsgladde helling. Er volgt een spectaculair uitziende afdaling met touwen loodrecht omlaag, vrijwilligers staan klaar om eventueel te helpen. Een helikopter hangt in de lucht, om later met veel lawaai weg te vliegen. Dit zorgt voor veel tijdverlies, maar dat is nu voor ons onervaren laaglanders van minder belang. De hele situatie brengt een soort oergevoel bij je los, je zou willen schreeuwen, huilen of even stilstaan bij dit moment. Jan-Albert blijkt zijn verkeerde schoenen aan te hebben, met minder profiel. Waardoor hij er een beetje de balen van heeft en uiterst voorzichtig deze passage neemt. Ondertussen werden we voorbij gelopen door ons Alpinrunner.ch. damesteam. Bij de afdaling probeert Jan-Albert wat verlies goed te maken, met veel moeite volg ik. De pijn op mijn bovenbenen neemt per minuut toe. Ik probeer de belasting te verlichten door al zigzaggend als een skiër omlaag te gaan. Afdalen zou geen energie vergen, maar dat gaat voor mij niet op, alle concentratie heb ik nodig.  Eén misstap en ik lig daar.

 `s avonds is er de vaste ‘Pasta Party’, massaal schuiven we aan in een grote hal met lange rijen tafels. Denk je te kunnen genieten van je maal, moet je eerst heel lang in een enorme rij staan, daar nestel je achter je medelopers en begeleiders/verzorgers. Als ik eindelijk eten heb is mijn trek verdwenen. Wellicht heb ik vanmiddag meteen na de finish al genoeg naar binnen gekregen, onder lichte druk van Jan-Albert. Het is goed geregeld hoe ze daar bij de finish voorzien in de directe behoefte en dus herstel, maar als ‘gewone hardloper’ moet ik wel mijn best doen en het naar binnen stampen (gewoon het eerste beste wat er staat pakken). Er is drop, nootjes, chocola, koekjes, alcoholvrij bier, water en natuurlijk cola. Bier laat ik na die twee enorme glazen van de eerste avond achterwege, want ik had er toch wel iets last van. Logisch ik ben bezig mijn grenzen weer iets op te schuiven, het is op het randje wat ik aankan. Na drieëneenhalf uur inspanning breekt er voor mij een moment aan, waarbij mijn lichaam begint te protesteren. De bewegingen gaan ongecontroleerd, er treed een soort verzet op. Het schreeuwt, het smeekt om te stoppen, maar dat doen we niet. Een gevecht met mezelf breekt aan. De omgeving vervaagt. Wel blijf ik de oranje tekens waarnemen en blijf Jan-Albert en de ander teams volgen. Tot er ergens een TAR finishpoort opduikt.

Uitslagen:
- Team 32, Alpinrunner.ch 1
Marco Jäger / Gary Lechner
3.19.47 uur. 4 Master / 18 Overal.

- Team 137, Salomon Goretex NL 1
Hoite Cannegieter / Allard Dericks
3.35.20 uur. 11 Master / 35 Overal.

- Team 79, KCT / TIRION.NL
Michel Buijck / Chris Hamerlink
3.48.51 uur. 23 Men / 52 Overal.

- Team 40, Alpinrunner.ch 10
Felix Benz / Fausto Pellegrini
4.01.49 uur. 17 Master / 56 Overal.

- Team 34, Alpinrunner.ch 3
Brigitte Eggerling / Daniela Nusseck
4.28.15 uur. 7 Women / 98 Overal.

- Team 37, Alpinrunner.ch 8 NL
Jeroen Machielsen / Jan-Albert Lantink
4.38.29 uur. 36 Master / 70 Overal.

* Overal is plaats in het algemeen klassement over de gelopen etappes.

www.transalpine-run.com/pdf2/2_StAnton.pdf
www.massive-mag.tv/Videos/Running/(vid)/253/(offset)/16
www.destentor.nl/regio/vechtdal/5517487/Cannegieter-loopt-echte-berggeiten-eraf.ece