’Transpirinaika’ Mountainbike Tweeweekse Spaanse Pyreneeën
Zaterdag 20 september ‘08.
Fotoarchief © 2008sprengenbergrunner
Terwijl bij de meeste deelnemers de inspanning zich begint af te tekenen. Heb ik de tweede week het gevoel alsof ik elke dag sterker word. De ongein over de gele trui, de voorsprong of achterstand wordt nauwelijks meer aangehaald. Het is wel bekend wie in de kopgroep zit. Daarin is Jeroen Bonenkamp na zijn valpartij het meest aangeslagen. Pogingen om elkaar eruit te fietsen blijven achterwege. Integendeel, wachten en tempo minderen is het moto. De ‘bolletjestrui’ blijft wel een doel, maar bij welke berg moet ik in de aanval gaan? Bij het afdalen is er in de groep achter ons meer ervaring of durf aanwezig. Daar daalt Stefan Soudant met zijn helmcamera spectaculair af. En de veelzijdige Roger Salden kan rap omlaag. De topper is echter Emiel Bockting waarvoor de afdaling niet steil genoeg kan zijn. Hij begint al met een stralende lach aan de uitdaging. Bij het klimmen is het de jongere broer van Jeroen, Heiko Bonenkamp die zich met de dag meer ontpopt als berggeit.
Fotoarchief © 2008sprengenbergrunner
We fietsen door een Italiaans aandoend landschap, met verschillende bomensoorten en groene landerijen. Af en toe een dorpje op de bergkam. Door de hitte op de kale vlaktes hebben we even de illusie dat we ons in een Osborne reclame decor begeven. De stier blijkt minder groot, terwijl het net zo goed een koe kan zijn. We beklimmen de Coll de Bonansa (1380 meter), waar ik associaties heb met een western die in de jaren zeventig op tv was (Bonanza). Wij zijn de moderne cowboys en jagen op onze stalen rossen. Over de stoffige prairie van rode droge aarde. Bij een grasveld en stromend riviertje vinden we onze lunchlocatie El Pont de Suert. Het is een leuk dorpje met een historische kern. Iets verderop bouwt men helaas een modern gebouw. In het centrum zie ik oude straatkeien, die we haast nergens meer treffen. Na de lunch beklimmen we de Col de Perves. In het dorpje Senterada is er een tussenstop bij Bar Casa Leonardo. Waarna 18 kilometers rustig omhoog resten. We rijden door het dal, langs het dorpje Central de Capdella en klimmen naar onze locatie die schuin tegen de berg aanligt. Een mooie, intieme huiselijke sfeer hangt er bij het Tacita hostal. Ik zie af van een wandeling en meng me in het gedoe na een etappe. Er wordt driftig gepoetst. Wat ik flauwekul vind, immers morgen weer zandhappen. Remie van Himbergen werkt zich op als vaste fietsenmaker. Hoezo niet sociaal? Ik haal eens een doekje over mijn ketting.
Afstand 94 km, hoogtemeters 2300.
30 oktober 2008
30 oktober 2008
Kaart dag 8. Van linksboven El Run naar midden El Pont de Suert, rechtsonder Senterada en omhoog boven balon A.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten