’Transpirinaika’ Mountainbike Tweeweekse Spaanse Pyreneeën
Woensdag 17 september ‘08.
Vandaag weer in de kopgroep, dat gelummel was leuk voor een dag. We fietsen flink door, zodat we in een prettig ritme komen. Jeroen Bonenkamp controleert de route via GPS en is onze kompas als de routekaartjes wat onduidelijk zijn. Soms was het echt lachen om te lezen, hoe een te nemen route werd beschreven. We beklimmen een paar heuvels Cerro de las Maneras (1287) en gaan op weg naar het rustieke dorpje Larres. Daar is de lunch plek op een parkeerlocatie. Het valt me op hoe de dagelijkse lunch attributen met hun kleurtje uit de toon vallen bij deze omgeving. Wij vallen met onze outfit in het landelijke gebied sowieso buiten alles. Het doet me denken aan een survivalrace, dat ik met Ede`s Best Race bezig ben. Dan kwam de groep ergens samen terwijl ik begeleider was, om snel te eten, drinken en informatie tot je nemen en weer gaan. Dat is een beetje wat wij doen. En alle vier doen we hetzelfde (samen plassen of even een reepje), net een echt (wedstrijd) team. Terwijl er ondertussen bij de andere groepen al wat minpunten te bespeuren zijn naar ons toe. Wij zouden niet sociaal zijn? Tja soms is het leven best moeilijk als je net iets meer conditie hebt dan de gemiddelde Nederlander.
Kaart dag 5. van linksboven naar middenonder Larres, vervolgens tot onder Biescas. Naar rechtsboven Linas de Broto.
Ondertussen was de zon behoorlijk begonnen te branden. We volgen de routekaartjes en die zegt dat we een rivierbedding moeten kruisen. We rijden richting het dorpje Biescas. Met een klim van Oros Bajo naar Oros Alto. Onderweg balanceren we op een primitieve houten hangbrug, die als een lappendeken voor ons ligt. Tot slot klimmen we via Yesero over Puerto de Cotefablo (1425 m) en komen als eerste aan in Linas de Broto. Waar we achterom onze fietsen stallen en op het terras van albergue El Ultimo Bucardo drinken op de geslaagde etappe. Na de gebruikelijke zaken neem ik tijd voor een wandeling in de directe omgeving. Een momentje de dag laten bezinken en even alleen. Ik volg het spoor van de boer met zijn kudde koeien en kom zo uit op een open weiland (zonder prikkeldraad).
Fotoarchief © 2008sprengenbergrunner
Afstand 80 km, hoogtemeters 2100.
16 oktober 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten