’Transpirinaika’ Mountainbike Tweeweekse Spaanse Pyreneeën
Woensdag 24 september ‘08.
De mist is weg getrokken en het uitzicht is overweldigend. Hoewel we al op behoorlijke hoogte zijn beginnen we aan de klim naar de Coll de Pal (2100m). Dit maal heeft de vaste kopgroep gezelschap gekregen van Heiko Bonenkamp, zonder moeite heeft hij zich bij ons aangesloten. We fietsen over het asfalt, met zicht op een dal en een heuse wolk op ooghoogte. Daar moet ik even een foto van maken. Als ik de kopgroep erop heb staan, gaan ze door en komt de volgende groep al in beeld. We gaan nog samen op de kiek bij een hoogtebord. Daarna probeer ik tegen beter weten in geprikkeld door wat opmerkingen vanuit de tweede groep de mannen van het klassement bij te halen. De grote plaat gaat er op richting Coll de la Mola (1995m). Het asfalt gaat over in een onverhard pad en we gaan afdalen. Het duurt maar even dan suist de hele groep langs me heen. We komen uit bij de skipistes boven la Molina, waar we de kopgroep treffen. Met hun daal ik af naar het skidorp, waar we (het begint nu echt op een vakantie te lijken) koffie gaan drinken.
Fotoarchief © 2008sprengenbergrunner
Na de Coll de Toses (1820m) bereiken we de lunchplek. Daar is er een extra uitdaging, de beklimming van een skihelling. Ik herinner mij een soortgelijke grasklim in Tsjechië (Špindlerův Mlýn), dat bleek geen eenvoudige zaak. Mijn klimcapaciteiten liggen meer in het ruigere ploeterwerk. Dit is voor atleten met souplesse, een snel been ritme. Eerst wat eten, de tank bijvullen. Heiko zien we alsmaar door klimmen tot het punt waarop we eigenlijk niet hadden verwacht. Daarna werd de klim alleen makkelijker, wij zijn onder de indruk. Niemand voelt zich geroepen om het te proberen. Ik besef dat dit het moment is voor de bolletjestrui, ontdoe me van alle ballast op mijn fiets. Dat mag niet baten, ik voel het meteen. Ik heb te lang stil gestaan, had het meteen bij aankomst moeten doen. Ik kom nog niet halverwege, maar ik heb het in ieder geval geprobeerd.
Kaart dag 12. van linksonder E9 naar boven Masella, via La Molina en Tosses naar links Planoles.
De overnachtinglocatie is in Planès Albergue Marista waar een pater de scepters zwaait. Dit betekent dat we ons moeten houden aan een aantal regels. Er is een zwembad zoals belooft, maar echt warm is het niet. En ik heb meer zin in hardlopen. Hoe kom ik ongezien weg? Zonder opmerking, “was het niet zwaar genoeg”. Ik loop naar het verderop gelegen dorp Planoles. Waar ik bij een huizenblok een vlakke weg ontdek. Daar doe ik wat rondjes op tempo. Bij terugkomst krijg ik inderdaad een opmerking(en), dat ik wat gemist heb. “Ja, dat gebeurt me wel vaker” (geef ik als antwoord).
Afstand 55 km, hoogtemeters 1300.
28 november 2008
28 november 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten