maandag 21 juli 2008

25 jaar wedstrijdhardloper 1988

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 5


Fotocollage: © 1988sprengenbergrunner


'Goud hè' In haar eentje klopte Yvonne van Gennip de hele Oostbloktop; drie maal Olympisch schaatsgoud. Rotterdam was het strijdtoneel voor Belayneh Densamo hij liep een fabelachtig wereldrecord marathon 2.06.50. Marti ten Kate stond bij de Spelen in Seoul tweemaal aan de start, op de marathon en de 10.000 m (27.50). Steven Rooks werd in het eindklassement van de Tour de France tweede en won de bolletjestrui. Marian Freriks werd sportvrouw van de Gemeente Hellendoorn. Tracy Chapman kwam met haar ‘Fast Car’. Jos Sasse won de marathon van Frankfurt. Al fotograferend begaf ik me tijdens de grote studentendemonstratie (tegen de OV- kaart) tussen de landelijke pers en ME naar het binnenhof. Met Atletics liepen we een grensloze estafette naar Ibbenbüren.

In mijn AKI agenda stond de volgende tekst:
“Niet wat gedaan is maar wat gedaan wordt, niet wat bestaat maar wat ontstaat, zou het motto van de AKI kunnen zijn. Ieder mens is een uitzondering en daarom kan zijn ontwikkeling en de wijze waarop hij die vormgeeft niet aan uniforme regels onderworpen worden”.
Dit was tevens van toepassing op het hardlopen, steeds vooruit kijken, om je te blijven ontwikkelen. Niet meer te veel naar anderen kijken, zoals voorheen. Het willen bereiken van een clubgrens, dus Richard v/d Weijden willen verslaan. Bij Tion moest ik andere doelen stellen. Zowel op de 1500 meter, als de 3000 was er een opgaande lijn te zien. Waarom bleef die dan achter op mijn hoofdafstand de 5? Had ik niet al lang onder de 16 moeten duiken, net als Leo Jansen?  Trainde we bij Herman den Ouden nog vanuit de 800/1500 meter, bij Tion lag het accent op de 1500/5000 meter. Het resultaat was dan ook zichtbaar op de lange afstand, mede omdat ik steeds makkelijker mijn lange duurlopen liep. Helaas heb ik van die periode geen schema`s meer. Wel heb ik een training van dinsdag 22 april. Op die dag mocht ik trainen met een hartslagmeter. Achteraf vond ik het fantastisch toen ik die uitgedraaide grafiek zag, daar keek ik met AKI-ogen naar. Ik had een tekening gemaakt met mijn hartslag! We liepen die dag 2 x 2000 meter. Die trainingen had ik bij de middenafstand groep van Herman nooit gedaan. De eerste ging soepel in 6.48, waarbij de hartslag net onder de 180 bleef. De tweede 2000 ging iets sneller, maar de hartslag ging niet omhoog.

Dat jaar kreeg ik een uitnodiging om te starten in de 2de herenploeg van Tion. Destijds werd het als een eer ervaren als je mocht uitkomen voor je club. Veel meer dan dat was er niet. De geldprijzen kwamen een paar jaar later (bij de wegwedstrijden). De sponsoring kwam langzaam op gang. Ik stond opgesteld voor de 400 meter en de 1500 meter. In september werd er in Nijverdal clubkampioenschappen georganiseerd op de sportvelden en de Evenementenweide. Ik kreeg van Atletics dispensatie en mocht meedoen. Niemand sprak mij daarop aan en ik werd gewoon als lid in het klassement opgenomen. Anton Huis in `t Veld toonde zijn klasse door drie onderdelen te winnen. Ik werd gedeelde eerste samen met Henk Riemers bij het hoogspringen. De eerlijkheid gebied te zeggen, dat alle deelnemers bij de Jongens A hoger sprongen. Ewald v/d Weijden spaarde zich voor de afsluitende 5 kilometer, daarop won hij in 16.48. Ik werd tweede in 16.54, gevolgd door Martin Haas (16.56).

Dat najaar stond het vizier gericht op de Lange afstand. De Halve in Albergen was het eerste doel. Maar eerst liep ik een trainingswedstrijd in Raalte. De Beaufortloop, dat die naam iets met de wind van doen had was me toen totaal ontgaan. Met Johan Huis in `t Veld en Bernard Broeks schreven we ons in bij de locatie de Leeren Lampe, we hadden in goed overleg gekozen voor de langste afstand (eigenlijk zou ik meedoen aan de korte afstand). De start was bij het kanaal, we liepen richting Heeten. Met de wind vol tegen, gelukkig konden we bij het eerste beste bruggetje alweer terugkeren. De kopgroep ging me net iets te hard, of misschien ook wel niet, want ik zou immers een week later willen vlammen op de Halve. Wind mee liep ik redelijk in op de eersten, waaronder Johan en Bernard. Met een tussen versnelling lukte het me om aan te sluiten. Achter de groep kon ik mooi een beetje bijkomen en uit de wind blijven. Met de wind in de rug voelde ik me sterk en schoof naar voren. Nog een ronde, Johan probeerde een gat te forceren en liep alleen weg. Bernard nam het kopwerk op zich, waarop ik me genoodzaakt zag om samen te werken. We sloten aan bij Johan, die het hoorbaar zwaar had, toch trok hij door. Zij aan zij begonnen we aan het laatste stuk. De wind blies me vooruit, mijn benen voelde goed, het ging vanzelf ik zweefde en liep weg bij Johan. Het gat werd steeds groter, de speaker riep dat Johan er aankwam. Pas toen ik als eerste over de finish kwam werd dat gecorrigeerd. Johan viel terug en werd vierde. Ik meen dat Dinant Henning tweede werd. Ik had de favorieten allemaal verslaan! Trots nam ik de prijs een Frank Shorter trainingspak in ontvangst. Die Halve een week later werd niets.

In achtentachtig stond volgens mij voor het eerst de Diepehelholterbergloop op onze kalender. Ewald durfde de uitdaging aan, Richard kon niet achter blijven, Leo hoefde er niet eens over na te denken en trainer Herman was eveneens van de partij. Samen met Ewald vlogen we er onbevangen in. We hadden geen ontzag voor de Lange afstand. Lekker soepel mee draven, schijnbaar zonder moeite, genieten van de grootse sfeer. Ewald moest ergens lossen. Onbewust was ik voor Richard geëindigd. Was dat achteraf niet het moment geweest om over te stappen op de lange afstand? Hoe goed die prestatie was bleek wel uit de Tionjaarlijstjes, daar stond ik op bijna alle afstanden vanaf de 800 meter op een vijfde plaats bij de Heren, maar op de 10 mijl tweede! Ik had de smaak te pakken en deed mee aan de Zevenheuvelenloop, met een Tion delegatie. Teleurstellend werd ik bij die wedstrijd slechts 125ste! Toch stonden er dat jaar slecht een paar topbuitenlanders aan de start. Clubgenoot Jeroen Linnenman werd derde, met ruim vier seconden achterstand op LAAC atleet Onland (46.59). Mijn trainingsmaatje Ruut te Veldhuis werd 96ste en Erich Walch 162ste. Tion-atleet Frank Reith werd dat jaar Nederlands kampioen Jongens A op de 5000 meter (14.52), voor  Simon Vroemen (14.53). Daarnaast vestigde Frank vijf clubrecord en stond eerste op de NLranglijsten 5000 m.

http://nos.nl/video/238050-de-drieklapper-van-yvonne.html
Enkele hardloopprestaties:
800 meter: 2.10.5 Hengelo FBK 27 april
1000 meter: 2.47.1 Hengelo FBK 23 mei
1500 meter: 4.21.4 Hengelo FBK 12 juni
3000 meter: 9.25.8 Hengelo FBK 29 juni
5000 meter: 16.39.9 Arnhem Ciko 23 mei
10 km: 34.27 Geesteren Devo (weg) 4 april
15 km: 54.09 Nijmegen 7 heuvelen 20 november
10 mijl: 56.26 Nijverdal Diepehel 29 oktober
21.1 km: 1.21.23 Albergen 16 oktober

(Kranten)knipselnieuws:
“Verbluffende prestatie op 10 mijl van Hellendoornse atlete Marjan Freriks”
Nijverdal – De eerste editie van de Diepe Hel-loop is een dijk van een atletiekfeest geworden. Een van de meest in het oog springende prestaties leverde Freriks. Ze liet op de 10 mijl een opzienbarende tijd noteren: 56.43.

Enkele uitslagen DHHL:
10 mijl
1. Gerard Kappert Daventria Liederholthuis 50.46
3. Egbert Veneklaas SV Holten Holten 51.56
8. Titus Mulder Fortis Delden 53.15
12. Dirk Hoekman SV Holten Holten 54.18
13. Gerrit Te Vaarwerk LAAC Delden 54.28
14. Meindert Koopman Daventria 54.39
15. Herman den Ouden AV Atletics Denham 55.06
16. Leo Jansen AV Atletics Nijverdal 56.14
18. Jeroen Machielsen AC Tion Hengelo 56.26
20. Richard v/d Weijden AV Atletics Nijverdal 56.38
23. Bernard Broeks AV Atletics Nijverdal 57.19
27. Ewald v/d Weijden AV Atletics Nijverdal 58.06
Recreanten:
Silvester Holtmaat Luttenberg 56.22
Harry Marissink Heeten 56.31

Nijverdal juli 2008. Hengelo 1988

1 opmerking:

  1. Mooi om dit weer eens terug te lezen. Wat zijn die 26 jaar snel voorbij gegaan.
    Eric Walch, ex-Tion lid.

    BeantwoordenVerwijderen