dinsdag 27 juli 2010

TAB ’10 3 Landeck

Transalp Bike Leutasch – Merano ‘10
‘Mountainbikeweek’
 

 Foto: © 2010sprengenbergrunner

Transalp Tirol Etappe 3
Dinsdag 27 Juli
Landeck (816 m) – Ischgl (1376)

Het dagelijkse ritueel van spullen in orde maken roept herinneringen op aan de Transalpine. Een deel van de uitrusting gebruik ik nu weer. De rugzak die precies op maat is afgesteld zodat er de minste kans is op heen en weer wiebelen, de drinkzak en mijn Leica. Verder bijna dezelfde voeding voor onderweg; de reepjes, de gelletjes en sinds kort ben ik aan de dadels. Het grote verschil is dat er nu geen stress is.  Vorig jaar heb ik in dit gebied hardgelopen en dezelfde soort paden doorkruist. We kunnen nu ontspannen om ons heen kijken, Noord Tirol in je opnemen. Onderweg denk ik zelfs enkele paden te herkennen.



Foto: © 2010sprengenbergrunner

Na elke klim, wachten we even op de laatste en dan is het lichaam snel hersteld. Bij het hardlopen was er geen herstel. Dit is ‘Extreme’. Hoe kan ik dan uitleggen hoe loodzwaar de Transalpine is? Toch fietsen we wel flink door, want veel ‘kodakmomentjes’ zijn er niet. Die neem ik bij een eventuele voorsprong (bergop). Of als we ergens voor een ‘hindernis’ staan. De groep is aan elkaar gewaagd en af en toe knallen we in een lang lint door groene dalen en pittoresk dorpjes achter onze kopman Gijs-Jan Lavèn.  In de zoveelste klim kom ik in gesprek met Gijs-Jan. Hij blijkt de ‘Jeantex Road Transalp Challenge’  te hebben gedaan op de racefiets (www.tourtransalp.de ) Van deze wedstrijd is ook een versie op de mountainbike, dat is de ultieme uitdaging. Maar ja, zou een beetje lullig zijn als je afstapt bij een afdaling, of door Jan en alleman wordt ingehaald. Nu wachten we netjes op elkaar, al baal ik soms wel een beetje dat het afdalen kloten gaat. Vooral als het kilometers lang doorgaat (dan ga je logischerwijs zonder te remmen steeds harder, doodeng). Volgens Gijs-Jan moet ik minder remmen, komt me bekend voor. Zijn het kleine stukjes (te overzien) dan gaat het goed. Of zonder ravijn naast je, een verkeerde beweging en je stuitert de afgrond in. Bij de afdalingen door bos en grasgebieden heb ik een speciale techniek ontwikkeld.  Als het mis dreig te gaan, neem ik voor de eventuele val al een snoekduik de bosjes in en stoot de ATB van me af. In de loop van de dag/week zie ik anderen ook manieren zoeken om heelhuids die trail afdaling te nemen. En bij sommige afdalingen ben ik niet eens de laatste.

In Ischgl overnachten we in een luxe hotel, de sfeer past niet helemaal bij ons wielerkloffie. Met de dag begint de kleding meer te ruiken ondanks het dagelijks uitspoelen. Dit is ’s Winters een druk hip skioord, maar nu is het uitgestorven. Geen hond op straat, en een dorp zonder hart, volgestouwd met hotels en pensions. We eindigen onze verkenningswandeltocht aan de bar van ons hotel.
Afstand  73 km, hoogtemeters 2700.

Kaart dag 3

Geen opmerkingen:

Een reactie posten