14 juni ‘09
Utrecht AV Phoenix Atletiekunie
Phoenix had jaren geleden al de 10 binnen gehaald. Met de kwalificatierace om Lornah Kiplagat naar het WK te krijgen. Dat streven beleeft nu zijn hoogtepunt met het Wereldrecordfestival. Het NK is het bijprogramma en als randgebeuren is er het Afrikaans Spektakel. Met de goede ervaring van het NK Masters indoor schrijf ik me in. Dat betekend voor mij de tweede 10.000 m die ik ga lopen. In 1995 eindigde ik in Hengelo FBK als derde (achter Harry Dijk) in 34.40. Dat is een persoonlijkrecord (en clubrecord). Voor die 10.000 m liep ik op dezelfde avond vooraf een 1500 m (4.22).
Tot een week voor de sluiting van de inschrijving sta ik tot mijn verbazing als derde op de lijst bij de categorie M40. Ik kan mogelijk het podium halen, maar ondertussen komt er van een goede voorbereiding weinig i.v.m. blessures. Ik twijfel zelf of ik wel mee kan doen. Je wilt daar toch met je topvorm aan de start staan. Bij de callroom wordt mij gevraagd om de zojuist gekregen grote envelop meteen te openen, zodat ze kunnen controleren of het klopt. Nummer 73 in tweevoud. Het is op de atletiekbaan Overvecht droog en met 22 graden redelijk warm, zelfs een beetje broeierig. Een pad met aan weerskanten Nederlandse vlaggen geeft het alternatieve inloopgebied aan. We gaan van start met een groep M35, M40, JA en een groep senioren die niet in aanmerking kwamen om te starten bij het NK senioren. Wij hebben de 70 nummers. Daarvan zijn er niet veel, zie ik. Eric Borg wijst me op de twee toppers; Wim Padmos en Harald van Doorn. Er komt iemand niet opdagen, zodat we gaan strijden met vijf man. Een zesde plek is het hoogste wat ik gehaald heb bij een Nederlands Kampioenschap, dus ik moet vandaag gewoon finishen!
Als laatste mag ik starten voor de eerste streep, de andere helft staat een stukje verderop. Zij moeten langs de pionnen en voegen dan in. Mijn scherpte is niet des kampioenschap, als de starter “op uw plaatsen” roept, staat de rest al pijlsnel achter de startstreep. Waarna nog iemand zijn voet van de lijn moet terug halen. Meteen kies ik ervoor om achteraan te gaan lopen bij de eerste groep en zo meteen zuinig in de binnenbaan te blijven. De tweede groep moet dan maar zien of ze er achteraan sluiten of er langs gaan. Gelijk trekt het veld flink uit elkaar. Nog onder de 80. Wat zou ik moeten lopen, op welke tijd ben ik weg gegaan? Achter Robert van Boxtel aangaan leek me een goede optie. 25 rondje, dat is verrekte veel. Die Afrikaanse drums moesten die niet al vast wat intrommelen? Zijn er nog atleten achter mij? Speaker Herman Weening geeft met zijn commentaar enige afleiding. Zo kan ik redelijk goed de wedstrijd volgen. Er is een fotograaf aanwezig, die af en toe aanwijzingen geeft. Het is de oude Meester Klaas Lok. Van Boxtel loopt steeds verder van me weg. De eerste kilometer gaat redelijk, maar 3.20 loop ik op een 10 mijl (in het begin van de wedstrijd) ook weleens. Herman weet te vertellen dat ik me hier speciaal op heb voorbereid. Ik hoor bar weinig over Eric Borg, de voorgaande ronden. Hé daar staat die van Boxtel aan de kant. Yes! Plots krijg ik een hernieuwde impuls, stijgen mijn kansen en loop ik vierde op een Nederlands Kampioenschap!
In de kleedkamer spreek ik achteraf Eric Borg. Hij verliet na circa vier kilometer het strijdtoneel vanwege kramp in de maag. Vanaf dat moment liep ik (onwetend) derde. Uit het commentaar van de speaker kon ik per ronde met meer zekerheid vaststellen dat ik inderdaad derde liep. Hoewel dat geen enkele keer gemeld was. De eersten gingen me nogmaals dubbelen. En ook Arthur Schramade en Jay Sauer komen langs. Het is niet ver meer, wat heb ik op de vijf als doorkomst tijd? Ik ben het inzicht kwijt, maar wie maalt daar om. Een snelle tijd, was niet voorzien. Van Herman probeer ik informatie los te krijgen over mijn positie. Dit doe ik door duidelijk drie vingers te tonen. Herman ziet het, maar lijkt het niet te begrijpen of wil niets met deze informatie. Hij heeft het over drie ronden. Het is nu aftellen. Ik heb wat steun van een junior, waarmee ik drie ronden kan meelopen. Gerhard Kornelisse gaat finishen. Voor het eerst hoor ik volop aanmoedigingen van de hoofdtribune. Twee ronden, geeft een vrijwilliger in het rode shirt door. Ik zet aan en geniet van dat laatste rondje. Ik weet het zeker ik kom op het podium bij een Nederlands Kampioenschap! Ik ben derde van Nederland!
Met een klein ingetogen jubel, verlaat ik de baan. Enthousiast kom ik de kleedkamer binnen, waar met Borg een nazit is. Volgende week zint hij op revanche, maar hij gunt mij deze derde plek van harte. Of ik langer blijf? Dolblij wil ik het uitschreeuwen, dat ik nog niet klaar ben. Het podium verwacht mij. Het zweet breekt me aan alle kanten uit. De procedure rondom de prijsuitreiking is me onbekend en zo zie ik hoe de podiumkandidaten onder begeleiding vanaf de callroom deze kant op komen. Daar sta je dan als nummer drie (met een trimlooptijd) achter de stootkussens en hekken. Er toch maar overheen wippen en me alsnog melden bij één van de officials (Terwijl mijn naam wordt opgeroepen en de speaker constateert dat ik niet aanwezig ben). Als Wim Padmos en Harald van Doorn op het podium staan kan ik me alsnog bij hun voegen. Met een voldaan gevoel ga ik in een lege kleedkamer douchen.
Uitslagen wedstrijd
10.000 m Nederlands Kampioenschap (Masters)
1. Gerhard Kornelisse Phoenix 31.21
2. Arthur Schramade Cifla 32.39
3. Jay Sauer Cifla 33.04
NK M40
1. Wim Padmos Voorne Atletiek 32.43
2. Harald van Doorn Lycurgus 33.28
3. Jeroen Machielsen AV Atletics 35.36
Geen opmerkingen:
Een reactie posten