DRW RBR Nijverdal ‘08

DRW Run Bike Run Nijverdal

In de nacht van 18 op 19 januari hoorde ik de wind joelen. Ik kon de slaap niet vatten, regende het nu alweer? Het zal toch niet gaan stormen. Waarom viel ik niet zoals gebruikelijk om elf uur in een diepe slaap. Nou omdat morgen de jaarlijkse run bike run op het programma stond. Als winnaar van de editie 2007 stond er iets meer druk op mij. Toch laat ik doorschemeren dat het maar bijzaak is (een andere trainingsprikkel). In de specifieke voorbereiding op dit evenement richt ik me in de training  op het mountainbiken. Immers op het hardlopen is voor mij geen winst meer te boeken. Mark Saathof had mij zelfs al een paar keer verslaan op dit onderdeel. Dus eigenlijk kon ik winst wel vergeten. Hoewel hield ik mezelf voor; als Mark steeds beter wordt met het hardlopen, zou hij dan niet automatisch slechter worden met het fietsen? Dan is het de strategie om hem bij te houden op de eerste twee ronden hardlopen en vervolgens aanklampen bij het fietsen.

Donderdag 10 januari begin ik mijn ATB training rustig bij het Ravijn over de stalenplaten die daar liggen vanwege werkzaamheden. De afdaling links bij de Klinkenbeltweg net voor het hoogste punt gaat soepel (ik spreek mezelf moed in “niet remmen”) dit lijkt elke ronde beter te gaan. De klim bij de Hellendoornsezandkuil gaat lekker. Bij het boompje wat over het pad ligt overweeg ik om deze weg te zagen, want hier ben ik in het nadeel (een mountainbiker springt er behendig overheen). Het stuk tussen de Ruyterweg en `t stut is echt geweldig. Hoe zouden we `t stut afdalen nu vanwege die afgravingen? Ik neem maar de moeilijkste optie, recht naar beneden richting Health City. Ik klok 17.30. De volgende ronden gaan in; 17.15 / 17.00 / 17.15. De wedstrijd telt drie ronden, dat is binnen de 52 minuten. De vijf hardlopen kan in 17.30, maar het wordt loodzwaar vanwege de klim tegen het `t stut, door het mulle zand, per ronde verlies je dan al gauw een minuut, zeg 19.30 over die 5 km. Dan nog de afsluitende 2,5 in 10 minuten, want onderhand ben je kapot. Tot slot nog het geneuzel met wisselen een halve minuut. Dan kom ik uit op 1.22 uur, dat is drie minuten sneller dan vorig jaar. Toch maar eens herberekenen.

De laatste fietstraining is spontaan ingepast, we reizen zondagmorgen 13 januari af naar Stegeren voor een ATB toertocht. Daar zie ik veel CC `75 leden, als een groepje met Dinand v/d Berg me inhaalt, aarzel ik even, maar ga later toch mee. Dinand krijgt een lekke band, geen van de heren fietsers blijkt een reserve band bij zich te hebben. Laat ik die nou wel bij me hebben, nou zo was ik dus snel ingeburgerd. Dat betekende wel dat ik nu moest meedraaien. Bij een lange asfaltweg hebben we de wind vol tegen, net nu ik de kop heb. Ja, dan moet het maar dus ik trap wat ik trappen kan, vol op die grote plaat. Ondertussen krijg ik nog enkele aanwijzingen, naar links van de weg! O ja we vormen een waaier. Plots gaat het een stuk makkelijker, als meneer Dorgelo mij een heel stuk aan mijn zadel vooruit duwt. Dat was dus mijn kennismaking met Henri Dorgelo. Ik weet nog steeds niet goed wat ik er van denken moet.

Die zaterdag (19 januari) is het grauw en grijs, hondenweer (daar gaan mijn kansen). Ik kies voor een compleet zwarte outfit. Joost Roddeman belt dat ze mij wel komen ophalen met de auto, dan komen we droog aan volgens moeders Roddeman. De opkomst is nooit zo groot geweest en dat bij dit miezerige weer. Het terrein waar eens het buitenbad lag ligt er weemoedig bij. Het lijkt te passen in dit RBR decor. Toch straalt de ambiance een zekere kracht uit met meer sponsoren, medewerking van de triatlon bond onder de paraplu van DRW trainingscentrum (De Reis v/d Winnaar). Mooie filosofie van deze sportschool. Met Joost fiets ik een stukje in. Van Wim Spenkelink had ik de laatste wijzigingen door gekregen omtrent het parcours. Dat stuk wil ik verkennen, het parcours is erger dan gedacht, wat een modder. We staan klaar, ik sta op de eerste rij. Arnoud van Garderen tikt me voorzichtig aan met zijn spikes, als teken van groet. Voor ik het door heb zijn er direct na de start al meer dan vijftien man voor me. Het is moeilijk om mijn positie te bepalen omdat ook de duo-atleten van start zijn gegaan. Het heuveltje breekt een enkeling al op en ik haal op `t Stut al heel wat snel starters in, waaronder Jan-Henk Kleinlugtenbeld. Het parcours vergt al mijn aandacht. Het lijkt wel een slagveld, langs bomen, door grote waterpartijen en over boomwortels en ondertussen probeer ik hardlopers in te halen. Na een ronde hoor ik van Jos Spoolder dat ik 7de lig. De tweede ronde is voort stampen, dwars door de plassen plonzen. We zien er uit als mijnwerkers na een zware dag onder de grond. Gelukkig heb ik niet teveel kleding aan, want dat zou het alleen zwaarder maken.

Bij mijn Specialized aangekomen, ben ik verbaasd dat Mark Saathof daar staat. Ik had overal mijn fiets kunnen neerzetten, maar heb hem op het laatste moment naar deze plek verplaatst, zodat er zo min mogelijk verlies ging zitten in hardlopen met die fiets op dit wisselstuk. Mark heeft zijn schoenen net verwisseld, dat doe ik niet en kan dus meteen aansluiten. Mijn wedstrijdstrategie lijkt op te kunnen gaan. Mark kijkt om, ik schakel eens bij. De platen bij het goudzoekerspad kunnen glad zijn, dus voorzichtig. Dan rechts over het asfaltpad (oppassen bij die bocht!). Bij het rechte stuk moet ik behoorlijk aanpezen om Mark te kunnen volgen. Dat blijkt na een jump te lukken, maar als we aan het eind het bos rechts inslaan blijk ik al gauw kansloos. Ik lig op een vierde plek, alles is anders dan in de training. Voortdurend ben ik de grip kwijt en glibber over het parcours. Ik kan met moeite het spoor houden en vol die afdaling nemen zit er vandaag niet in. Na een eenzame ronde word ik bij het Ravijn ingehaald wederom hetzelfde verhaal, het blijkt Tom Hoekman te zijn die niet onverdienstelijk mountainbiked bij de Elite heren. De laatste ronde is extra zwaar doordat er nu fietser (en/of wandelende fietsers) moeten worden ingehaald die een ronde achterliggen. Het parcours is nu bijna onbegaanbaar, door spoorvorming ontstaat er een slibberig goedje. Bij het geslinger ter hoogte van de Ruyterweg verlies ik de controle over mijn fiets, doordat ik bijna stil kom te staan door anderen. Dit vergt alle energie van mij, als Ruud Blikman voorbij komt wordt ik als het ware tot de orde geroepen. Ik hervat mijn strijd en vind nieuwe motivatie (dat laat ik niet zomaar gebeuren).

Met Ruud begin ik aan het laatste deel van de reis. Blikman haal ik bij en laat ik achter me. Doelbewust loop ik de laatste kilometers. Ik word eerst master. Toen ik de atleten achter mij zag binnenkomen, viel me pas op hoe de drek ons had besmeurd. Als ik loop te zoeken naar mijn fietshelm, zie ik Thea weer, met mijn helm in de hand. De badgasten van het Ravijn keken hun ogen uit toen wij met grote getallen de douches overnamen. Mijn ogen deden pijn, van het zand. Tijd voor een bakkie, even zitten, moe zijn. Een praatje met Henk Bokhove en op naar huis, waar ik weer onder de douche kruip en de sportkleding tot tweemaal toe in de wasmachine druk.

Enkele uitslagen:
RBR (5, 20, 2,5 km)
Heren

1. Rorik Schouten Hoogwoud 1.24.23

2. Roy Arts Wijchen 1.24.47

3. Mark Saathof Nijverdal 1.26.11

4. Jeroen Machielsen Nijverdal 1.31.25

5. Ruud Blikman Hellendoorn 1.32.26

8. Jan-Henk Kleinlugtenbeld Hellendoorn 1.34.23

9. Edwin Ophof Raalte 1.34.37
12. Carlos Baltus Holten 1.35.38
13. Martijn Paalman Holten 1.35.40

Dames

1. Anouk Koelen Bornerbroek 1.55.00

2. Kim Vrielink Luttenberg 1.56.28

3. Arenda Abbink Nijverdal 2.06.26

www.uitslagen.nl/uitslag?id=2008011900771