25 jaar wedstrijdhardloper 2002

25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 19

‘Life is a struggle to dead’

Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner.

Overal zag ik van die kleine oerdegelijk rode autootjes. Dan dacht ik Simone te zien. Er kwam een verre Prinses, zij trouwde onze Willem. Gerard van Velde onsteeg zichzelf op de OS 1000 m schaatsen Wereldrecord 1.07.18. ‘Salt Lake Smitty’ zweefde naar zilver 5000 m Nederlandsrecord 6.49.22. Paula Radcliffe liep een wereldrecord marathon 2.17.17. Simon Vroemen behaalde EK zilver op de Steeple. Dubbel NL Kampioene Anja Mulder sprong de NL allertijden ranglijsten binnen 6.31 en 12.42. Ze mocht in Sevilla voor NED in oranje en werd 5^de tijdens de FBK Games. Jolien Lammers werd Nederlands Kampioene bij de B. jun. (Hinkstapspringen). Met wereldvreemde Ultrafietser Frank van Rijn fietste we over de Andes en wandelde de Inca-trail naar Machu Picchu.

Met de verkoop van ons huis en de aankoop van mijn huis leek het of ik jaren werd terug geworpen. De vrij gekomen tijd (zonder Simone), de nieuwe vrijheid werd als vanzelf ingenomen. Zondagmorgen hoefde ik niet uit te slapen, ging met een groep mountainbiken. Die mountainbiketrainingen zijn daarna een vast onderdeel geworden van mijn schema.

De baantraining onderging ik op de automatische piloot, er was voor mij haast geen prikkel. Met Jakob Renkema had ik mijn vaste baantrainingsmaatje. Jakob loopt als een bankier, oerdegelijk, precies zoals Marian Freriks hem dat opgaf. Prima, maar voor mij; een sporter die geniet van het onbezonnen, naïeve, kinderlijke, Keniaanse knalwerk, is het dodelijk. Teveel zat ik met Simone in mijn hoofd, ze is er altijd, maar ook weer niet (‘Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist’). Het was alsof ik verlamd of verdoofd was, dat ik niet mijn volle vermogen kon gebruiken. De energie ging verloren aan vragen omtrent haar, waar ze was en met wie en of ze terug kwam en wanneer. Ze flitste in gedachten voorbij in al haar gedaantes; van dat meisje op blote voeten in de eerste zonnestralen, die troostende grote zus die niet alles wist maar samen wel heel veel, de stoot die telkens haar lippen weer moest opmaken en die uitnodigden tot, de spontane meid die een extra blokje om reed omdat een leuk liedje op de autoradio nog bezig was. Tot die dame in mantelpak. Simone.

Tegen alle verwachtingen in liep ik twee stabiele halve marathons. Het huis kwam er dankzij hulp van mijn ouders. Mijn neefje toonde ik trots mijn woning, jong en goudeerlijk lachte hij me uit (dat ik een krot had gekocht). Met moeite nam ik de beslissing om over te stappen naar de trainingsgroep van Gerrit Voortman. Waar een groot deel van de jongens (de harde kern) toen al trainde. Gerrit won de OAD crosscompetitie voor de vierde maal en zou dat in het seizoen `02 / `03 voor de laatste maal doen. Soms kun je als trainer heel theoretisch uitweiden. Gerrit was meer van de praktijk, zo kwam hij met een tafeltje die hij langs de baan zette. Hierop konden wij onze bidons zetten en zo het drinken tijdens de training oefenen en ons bewust maken van de vochtopname tijdens de training. Ik kwam er achter dat ik toch wel een grote broer had ( in de zin van: wijs, iemand die je steunt, er is, waar je op kunt terugvallen mocht het nodig zijn) Boudewijn. Apetrots ben ik op mijn grote broer, die al gauw de strijd aankon met eeuwige ‘recreant’ René van Weezep. Dat waren hele mooie trips naar wedstrijden met Bobo en heel speciaal als schoonzus Hanneke meeging. Dan was ik nog zenuwachtiger voor hun, dan voor mijn eigen presteren. Hanneke die maar wat deed, terwijl ik me druk maakte dat ze van alles moest (inlopen, omkleden, wedstrijdgereed maken, drinken), maar Hanneke stapte de auto uit, schreef zich in en liep naar de start.

De Coping lessen vanuit de Psychologie kon ik toepassen op mezelf. Waarop ik een droomreis naar Peru boekte. Met een reisgezelschap fietste we van Arequipa naar Cusco. Langs de diepe kloof Canyon del Colca. En wandelde we de door de Cordilleras Villcabamba. Met als doel mijn hoofd leeg te krijgen. Om fris en herboren terug te keren en dapper verder te gaan (alleen). Onbezonnen daalde ik de bergen af en zonder vrees beklom ik ze. Met wat als de Koninginnenrit werd aangeduid reed ik op mijn Specialized zonder voorvering halverwege al op kop. En na een urenlange solo kwam ik alleen aan op de 4850 m hoge bergpas (35 graden koeler), daar kwamen de emoties. Van de hoogte, het machtige landschap, maar ook de kracht van jezelf. Bij de afdaling begreep ik meteen het nut van voorvering. Wat heb ik die fiets vervloekt, wat heb ik daar gescholden, maar niemand die het hoorde, het was een hele opluchting. Thuis kwam na een paar weken de klap, het verwerken kon je verschuiven maar je kon er niet omheen. Ik moest er doorheen en deze strijd kon ik niet winnen.

Heel onwerkelijk was het verlies van ons trainingsmaatje Pitchou Itebe Meya (Kinshasa 1978 – Zwolle 2002). Gevlucht voor de oorlog in Kongo / Zaïre, voor armoede en de uitzichtloze situatie. Dan hier door een noodlottig ongeval om het leven komen (aanrijding met een wielrenner, een medesporter!). Een dodelijke val tegen een stoeprand? Pitchou was anders (nogal donker, met een salsa swing en dunne kuiten), maar had hetzelfde doel als ons wedstrijdhardlopers. Bij Atletics had hij een ‘thuis’ gevonden. Nooit zal ik vergeten hoe Pitchou op de dansvloer (bij de Bruiloft van trainingsmaat Dennis & Stella) vroeg of hij met mijn vrouw mocht dansen (‘mijn vrouw’). In november klom ik uit het dal, maar de weg omhoog was ver en vol barrières. Angsten die voorheen niet bestonden kwamen in meervoud. Als een echte Ram ging ik er weer tegen aan.

www.youtube.com/watch?v=QansetII42Y

(Kranten)knipselnieuws:

De Twentsche Courant Tubantia november.

Leerling verslaat meester

Udo Zwijnenberg wint Duivecatecross

Niet de hoogteverschillen in de Duivecatecross waren zaterdag scherprechter, maar de vorm van Udo Zwijnenberg. De 27-jarige plaatselijk favoriet versloeg niemand minder dan de grote meester zelf. Gerrit Voortman dus. Voortman is oud-Rijssenaar en tegenwoordig trainer bij Atletics. Dat lijkt zich tegen hem te keren. Want zijn eigen pupil liep zaterdagmiddag moeiteloos bij hem weg.

Enkele hardloopprestaties:
Nijverdal nieuwjaarsloop 5 januari 10.2 km 35.11 4de
Hengelo Woolderes 17 maart 10 km 35.16 2de
Ootmarsum Gibo 5 mei 21.1 km 1.17.42.
Enschede Twente marathon 26 mei 21.1 km 1.17.30 7de

Denham C1000 31 december 5 km 16.30 1ste

- Boudewijn Machielsen
Nijmegen Zevenheuvelen 17 november 15 km 59.27

Denham C1000 31 december 5 km 18.15 10de

- Pitchou Itebe
Halve marathon Ommen 6 april 21.1 km 1.11.58 1^ste

HogeLageTorenloop Oldenzaal 14 april 15 km 49.15 2^de

Eiberrun Eibergen 20 april 10 mijl 53.18 2^de

Banthumloop Bergentheim 21 juni 10 km 33.03 6^de

Enkele uitslagen:

Hegeman Cityloop 15 juni

 Atletics Nijverdal

10 km KNAU

1. Kyvi John Kenia 28.29

2. Simon Killu Kenia 30.23

3. Melchior v/d Pol AV `34 32.20

4. Theo v/d Veer Climax (M40) 32.27

5. Adri Deemter AV HAC `63 (M40) 32.45

7. Merwin Dollison Hellas 33.35

8. Jeroen Machielsen Atletics 34.18

9. Arjan Nieborg MPM 34.35

10. Hans Bosman Daventria (M40) 34.42

11. Alimetu Bekele Kenia (V) 35.01

12. Bertil Krukkert Nijverdal 35.05

13 Jakob Renkema Atletics (M40) 35.10

23. Boudewijn Machielsen Nijverdal 38.02

Nijverdal oktober 2009. 2002.