maandag 13 juli 2009

Krotwaariaans Bikkelweekend ‘09

Trainingskamp Luxemburg
Beaufort 10 t/m 12 juli ‘09
 

Foto © 2009sprengenbergrunner, vlnr Fons, Luc en Rob.
 

Het trainingskamp geeft me de broodnodige duw in de rug. Spontaan reageer ik op een oproep op de site van ‘Losse Veter’, waar de ‘Witte Keniaan’ een aantal ‘Bikkels’ zocht. Hoewel ik vage tot geen marathoninspiraties heb kwam ik door de selectie. Naast mij reageerde de winnaar van de Marathon van Leeuwarden Remon van Lunzen en de Ultralaaglander Krijn Kroezen. Het is net die prikkel die ik nodig heb voor de TAR. Vanwege de crisis heb ik afgezien van mijn trainingsstage in Zwitserland. Nu alsnog naar Klein Zwitserland. Een trainingskamp met trainer/atleet Luc Krotwaar, die sinds dit jaar is begonnen bij Eindhoven Atletiek (Marathongroep).

Het eerste gesprek met Luc gaat over koffie. De nodige cafeïne moet even wachten, want het pompstation aan het Floraplein in Eindhoven is gesloten. Zo is onze eerste stop al vrij snel na vertrek. Er zijn twee soorten mensen, hardlopers en anderen. Bij die anderen moet je altijd een beetje aftasten, zoeken naar aanknooppunten. Bij deze groep marathonlopers hoeft dat niet, wij de gastlopers zijn voor we Luxemburg binnen rijden, opgenomen in de groep Krotwaar. We verblijven in een jeugdherberg waar we twee kamers hebben. Met veel tamtam gaat er een groep rechts de trap op, geruisloos gaat de rest links. De eerste training van ruim een uur begint meteen in een pittig tempo. Op het asfalt gaat het me haast te hard, maar in het bos (Mullerthal) kom ik in me ritme en voelt het even alsof we inderdaad in Zwitserland zijn. Prachtige rotsformaties, mooie vergezichten, voortkabbelende beekjes en diepe afgronden passeren we. Luc komt hier al jaren en kent de weg, maar af en toe lopen we toch mis en moeten we ons een weg zoeken door het struikgewas, met brandnetels en doorns, gelukkig heb ik mijn lange kousen aan. Hoe zwaarder en onbegaanbaar het rotspad (trail) zich onder onze voeten voort raast hoe meer ik in mijn element kom en me in de Alpen waan. We eten laat omdat we als duursporter `s middags eerst de Tour hebben gekeken. Luc heeft speciaal voor dit kamp een Keniaansgoedje klaar gemaakt, het is een soort maïspannenkoek. Ik probeer te omschrijven waar het naar smaakt, nergens naar zegt mijn buurman. Goed dat we voor de volgende dag een beroep kunnen doen op onze Italiaanse meester-kok Marco Tramontina.
http://connect.garmin.com/activity/8628504


Foto © 2009sprengenbergrunner

Zaterdag staan er twee trainingen op het programma. Een heuveltraining met korte tempo`s en een duurloopje met wat versnellingen. Het hoofdprogramma die morgen betreft een flinke klim, met een gemeen steil stuk al na een paar meter. Daar blokkeer je haast al meteen en is het zoeken naar de ideale lijn, die er vanwege de boomwortels en het gekronkel niet is. We gaan drie minuten klimmen en dan ongeveer in dezelfde tijd dalen, zodat je weer bij het beginpunt bent. Mijn doel is de TAR en vanaf het moment dat dit in mijn hoofd zit probeer ik de heuvels wat sneller en bewuster af te dalen. Zo ook deze, waardoor ik in 2.40 beneden ben en dan hou ik me nog in. Maar bij de tweede maal geeft Luc aan dat we beneden meteen door moeten! Dan toch maar die volle tijd ervoor nemen. Halverwege lijkt het of de drie minuten steeds sneller voorbij gaan. Onderling moedigen we elkaar aan. Zo ongeveer bij de vijfde maal hebben we ons ritme (en plek) te pakken. Master Arie van Houwelingen gaat me net voor en daar moet ik in berusten, maar dat zorgt er wel voor dat ik die laatste drie iets verder kom. Had ik al verteld over Hapert, daar wonen minsten twee atleten. Hapert daar heb ik om onduidelijke reden ooit een wedstrijd gelopen. Een centrumloop (1994) over 10 km in 34.22, daarmee werd ik 18de en Jan van Rijthoven won. Dit weekend staat Hapert centraal, dat is ons referentiekader, op de schaal van Hapert. Fons Liebregts en anderen organiseren daar een Halve marathon, die uiteraard niet de Halve van Hapert gaat heten. In Hapert gebeurt verder niet veel, daarom hebben mensen uit Hapert en omgeving sterk de behoefte om eens uit Hapert te komen. Lukt dit dan willen ze alles weten. Bram van Rijswijk maakt het wel heel bont, deze jonge marathonbelofte (Bram de Beuker) spuit een vragenvuur uit van vier vragen per minuut. Het mooiste is wel dat hij zelf met een soort van antwoord komt: Ik denk! De avond werd afgesloten met de gitaar van Rob Mellegers, deze entertainer kunt u inhuren voor reclamespotjes. Luc verbaasde zich er over dat men naast het hardlopen ruimte heeft voor andere hobby`s. Noordelingen schijnen wat behoudend en rustig te zijn, daar voldoet Remon van Lunzen in eerste instantie aan. Eenmaal de goede snaar te pakken is er geen houden aan en speelt hij de Blues alsof hij dat elke avond doet. Remon een dubbeltalent!
http://connect.garmin.com/activity/8628518
http://connect.garmin.com/activity/8628528


Foto © 2009sprengenbergrunner

Met wat vermoeide benen beginnen we aan onze monstertocht. Iedereen heeft het wel gehad met die trails, behalve ik. We gaan over het asfalt, gaande weg wordt het warm en is er gelukkig een stop waar we overtollige kleding kunnen achterlaten. Luc heeft gezorgd voor een auto op de helft van het parcours. Als ik af en toe op kop loop van het tweede groepje merk ik dat het dan prettiger gaat. Ergens begint het op een wedstrijd te lijken en als we beginnen aan een lange klim geeft Krotwaar aan dat hij gaat. En lichtvoetig plaats hij een demarrage waarmee hij aansluit bij Remon. Krijn Kroezen en ik vinden elkaar in de achtervolging op Bram van Rijswijk en Harm Sengers (de gretige leerling, die klaar staat te trappelen om het stokje over te nemen van de Meester). Het voelt alsof we bezig zijn met de Asselronde tijdens de MidwinterMarathon. Krijn trekt door en vastbesloten is de blik gericht op Bram. Met geen woorden, maar daden lopen we beetje voor beetje het gat dicht. En dan opeens moet Krijn lossen. Alleen wordt het moeilijker en ik probeer te versnellen, maar blijf steken op nog geen twintig meter en dan gaan ze boven op de heuvel stoppen! Al met al een prachtig weekend. Dit soort trainingsuitwisselingen zouden er voor wedstrijdatleten meer moeten zijn. Uniek hoe wij de kans hebben gekregen om te proeven aan topatletiek. Hoe Luc in hart en nieren hardlopen is, dat hij op elk moment een zinnige uitwijding kan geven over deze materie. Dan stoppen we even met onze vragen, met eten. De videoanalyses van Harm Sengers door Luc is boeiend om te volgen. Hoe de wisselwerking is tussen trainer en atleet, hoe er gebruik gemaakt wordt van de huidige techniek en hoe er ruimte is voor elkaars mening. Mijn trip eindigt met een bak koffie langs de A59 bij Heesch en daar tref ik, de ex hardloper Frank Reith uit Groningen.
http://connect.garmin.com/activity/8630185


Met dank aan de groep van Luc Krotwaar, Krijn en Remon voor de inspirerende inzichten. Zie ook het verslag van Harm Sengers:   http://harmsengers.blogspot.com/2009/07/krotwaariaans-bikkelweekendje-luxemburg.html 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten