Foto: © www.alpinrunner.ch/
2de etappe 25 augustus
Van Tigignas naar Tinizong, over de Elapass naar Bergün 27,5 Km.
Van Tigignas naar Tinizong, over de Elapass naar Bergün 27,5 Km.
Met een stevig ontbijt beginnen we met wat stramme spieren aan de tweede etappe. Wederom is het stralend weer. Om negen uur vertrekken we. Ik besluit om te starten in de tweede groep. Het eerste stuk gaat makkelijk over een asfaltpad, maar al snel voel ik mijn tegensputterende spieren. We lopen licht de heuvel af richting Savognin. Met moeite kan ik de groep volgen. Groepsbegeleider Jonny Berkvens blijft bij mij lopen en samen gaan we verder door de Val d`Err, waarna het bergopwaarts gaat naar Plaz Beischen op 1500 meter. John is één van de drie Alpinrunners die deze belevingsloop en andere loopactiviteiten met groot succes organiseren. Hij is geboren in Nederland, met thuisbasis Eindhoven en is al jarenlang werkzaam in Zwitserland als arts. Hij verteld enthousiast over de omgeving en de prachtige mogelijkheden om hier in de ongerepte natuur op grote hoogte sportief, zonder druk bezig te zijn. Al babbelend lopen we door een bosgebied en bereiken we samen de picknick locatie Pensa, waar we genieten van een welverdiende lunch. Hoe hoger we komen, hoe meer mijn lichaam lijkt te schreeuwen om energie. Ik hou me een beetje in, want je bent gast. Met steeds kleine beetjes is het toch een complete maaltijd. In de rugzak gaan sportgels en ander voedsel mee. Ik sluit me weer aan bij de tweede groep met Brigitte Eggerling, Karin Knecht, Barbla Etter en Christoph Hernach. Al snel merk ik dat het gaande weg, met de beklimming beter gaat. Mijn conditie is prima, weldra loop ik op kop van de groep. We lopen door een wonderschoon ruw bergachtig landschap (Alp Viglia), dat vergt veel van je lichaam. Het parcours en de ondergrond dagen je uit om heel actief te lopen, zo zoeken we ons een weg in de Vall d'Err.
Na een korte pauze gaan we weer klimmen, richting het uitzichtpunt de Alphütte Cotscha. Daarna in tempo afdalen, maar wel geconcentreerd vanwege de losse stenen. Het onderlinge contact stijgt met de heuvels, de kopmannen geven mij complimenten en horen mij uit. Gaande weg beginnen ze steeds meer het streekgebonden Zwitserse dialect tegen mij te brabbelen. De sport verbroedert en die taal spreken wij. In de verte zien we de besneeuwde toppen. Even later treffen we op een hoogte van 2564 meter een idyllisch bergmeertje. Er is weinig schroom en we gaan te water, hoewel we het bij een water temperatuur van 10 graden maar even uithouden. Wel is het een enorme verfrissing, een moment voor stilte. Willem komt als één van de laatste aan en heeft een visioen, van zijn Heidi (wat hij daar aan treft als hij de berg overwint is als een droom die uitkomt). Toch moeten we weer verder, door naar het eindpunt. De afdaling is heftig, ranzig, stapje voor stapje zoeken wij Nederlanders een weg. Het pad is slecht 30 cm breed, we lopen als het ware in de glooiing van de berg (Piz d'Ela 3338 m) met een afgrond en alleen maar een soort grind ondergrond. Een verkeerde stap en we gaan mee. De Zwitsers zijn gevlogen. Later groeperen we ons weer en er volgen nog meer klimmen tot in Bergün. Waar we overnachten in een knusse jeugdherberg. Uitgehongerd doen we ons te goed in een plaatselijke Restaurant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten