We schreven ons in voor deze driedaagse trailrun vanuit startplaats Chur Zwitserland. Via de site van deze Zwitserse hardlopers en de verhalen van Willem kon ik me een goed beeld vormen van wat ging komen. De deelnemerslijst groeide tot het laatste moment. Het aandeel Nederlands bleef steken op zes personen. Hoe moest ik me hier op voorbereiden? Niet, immers het was een vakantie! Gericht trainen had weinig zin want ik had last van mijn rechter achillespees. Mijn trainingsomvang was in deze periode terug gelopen tot minder dan 50 km in de week. In de laatste twee weken voor de vakantie zelfs nog minder om mijn achillespees rust te geven. Mijn rustperiode had ik zo noodgedwongen gepland voor mijn vakantie. Toch bleef mijn achillespees gevoelig en begon deze na ongeveer twee uur auto rijden op te spelen. We hadden gelukkig besloten om de reis te verdelen over twee dagen. De overnachting aan de Rijn zal ik niet snel vergeten, vanwege de naam Bacharach. De vakantiestemming zat er meteen in, moesten we eigenlijk wel verder reizen?
1ste etappe 24 augustus
Thusis via Obermutten, Ziteil naar Tigignas 26,5 Km.
We ontmoeten elkaar in het rustige stadje Chur. Met de trein gaan we op weg naar de startlocatie die gelegen is op een hoogte van 900 meter. Al meteen gaat het bergopwaarts en besluit ik voorlopig wat rustig mee te hobbelen. We klimmen naar de Muttner Horn met een top op 2300 meter, voordat we deze bereiken genieten we van het enorme uitzicht en een verzorging na 1000 hoogte meters in de buurt van Obermutten, daar staan Thea Eichelberger en Petra Jäger klaar. Zij zullen deze drie dagen zorgen voor onze voeding en drinken tijdens de etappes. Met deze dames kun je eventueel mee rijden mocht dat nodig zijn. Onderweg komen we dikwijls dorpspompjes tegen met stromend natuurbronwater, dit water is kraak helder en lekker koel. Het lopen gaat goed ongemerkt heb ik me bij de kopgroep aangesloten en heb ik de vrouwen achter me gelaten. Het wordt zwaarder doordat we maar blijven klimmen niet minuten zoals op de Sallandse Heuvelrug maar met halve uren. De temperatuur klimt met ons mee en het is aangenaam warm zomer weer. Aan de ademhaling van mijn medelopers kan ik bemerken dat we een behoorlijke inspanning leveren, voor mij als wedstrijdloper is dat het moment om aan te zetten. Ik vergeet waar ik mee bezig ben en bereik samen met geoefende Zwitsersberglopers (Marco Jäger, Werner Ott, Stefan Sigron, Thomas Tscharner en Bruno Günthardt) de top. Schitterend, een gevoel van pure vrijheid, dat je zo uren door kunt gaan in dat enorme landschap met grazende koeien en gigantische bergtoppen (Piz Curvér en Piz Toissa).
Foto: © www.alpinrunner.ch/
Bij die Wahlfahrtskirche Zitail nemen we een korte pauze, de lage muurtjes dienen als zitplek met prachtige uitzichten over een betoverend chocolade achtig reclame decor. Het afdalen blijkt iets lastiger te zijn. Ik moet alles geven om de koplopers bij te houden. De pijn voel ik in mijn bovenbenen opkomen, ergens als ik de aansluiting verlies geef ik het op. Het is dan echt uit en over. Het duurt maar heel even of de eerste vrouw haalt me in. Ik blijk helemaal niet meer aan te kunnen klampen. De blokkade op mijn benen wordt met het afdalen steeds heftiger. Voldaan kom ik aan bij ons onderkomen in Tiginas, waar eten en drinken klaar staat. De masseur is al volgeboekt (de Zwitserse hardlopers wisten wat ging komen). Ik plan me in voor de volgende dag. Ik kan nauwelijks de trap meer op of af komen. Het was pittig! Willem zorgt voor wat vermaak met een Hollandse komische quiz, geassisteerd door die Heidi (Doris Müller). Voor de Zwitsers is Willem de dubbelganger van hun bondscoach (‘Köbi’ Kuhn), wat voor meer hilariteit zorgt. Dat ontging ons een beetje aan de Nederlandse tafel met Dolf Bartels en het echtpaar van Weezep (Ron & Ria).
Zie ook: www.runnersweb.nl/web/show/id=83282/contentid=281 en de website van Ron.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten