De strijd met de achillespees ‘10

Rijsserbergloop
zaterdag 12 juni
www.tersteegerijsserbergloop.nl 

Foto: © 2010janpetersanderman
 
Al maanden geleden kreeg ik de uitnodiging voor de Rijsserbergloop van de wedstrijdcommissie van AV Rijssen (Net als vorig jaar). Toen moest ik verstek laten gaan vanwege het NK baan 10.000 meter. Nu wou ik toch wel proberen om aan de start te staan. Als de datum nadert waarop de organisatie een bevestiging wil hebben, is er voor mij weinig zekerheid over de vorm.  Ik schrijf me in voor de 10 mijl, want dat is de afstand waar het in Rijssen om gaat. 
 

Helaas is mijn masseur en mijn rechterachillespees het daar niet mee eens. De één adviseert om dat absoluut niet te doen, de andere stelt zich voor de zoveelste keer reuze aan en schreeuwt om aandacht. Ging die eerst na de kuiten, zijn die een beetje tot rust gekomen begint een ander te mekkeren. Altijd wat, nooit wat goeds. En dat na een inspanning van net boven de 10 minuten. De geest is sterk, een deel van het lichaam zwak. Wat scheve verhoudingen geeft. Dan de 5 km, dat moet kunnen, andere opties zijn er niet. Aan de kant staan zeker, ga zelf aan de kant staan! De uitnodiging heb ik ook te danken aan mij podiumplek (10 mijl),  dat is al weer wat jaren geleden (2007). Nog veel eerder werd ik tweemaal eerste op de 5 km; 1989 en 1991. Dat de 10 km van het programma is geschrapt is een goede keuze, hierdoor krijg je meer kwaliteit op zowel de 5 km als de 10 mijl. Van de masseur kreeg ik wat oefeningen mee, met dit maal ook aandacht voor de hamstring. Daar blijkt sprake te zijn van een verkorte spier. Ik word er een beetje moedeloos van, als hij mijn arm zou gaan masseren heb ik daar waarschijnlijk ook last. Het is wat. Kortom de belastbaarheid blijft twijfelachtig en rust is meestal voor mij de beste training. Voor mijn geest is die rust dan weer niet goed, tja.

Met het inlopen voel ik al lichte pijn in de rechterachillespees, maar dat trekt na een kwartier weg (weet ik). Echt tevreden ben ik er niet mee. Gek genoeg voel ik niets meer als ik klaar sta in mijn wedstrijdoutfit. Met Vanessa loop ik naar de start. Zij gaat achter het lint. Ik blijf dralen voor het touw.  Met clubgenoot Fred Sluys heb ik de te kloppen masters al doorgenomen. Ik richt me op Melchior van de Pol. Ergens vind ik dat absurd, want wat heb ik nu gepresteerd dit jaar? Niets! De anderhalve ronde over de baan gaan uitstekend. Dan verlaten we die via een schuinte, waar we tevens een bocht moeten maken. Hier zijn mijn spieren niet blij mee. Gelijk komen heel wat atleten voorbij. De straat met kinderkopjes is ook niet goed voor mijn achilles. Op het asfalt kom ik terug in het ritme en zie Melchior af en toe omkijken. Ik ga voor deze plek als master. De kopgroep neemt afstand. Maar de aansluiting met de voorste lopers is er nog. Op dit glooiend parcours is het zaak om niet te veel energie te verspelen in het begin, dus hou ik me even koest achter iemand.  Ik klok: 3.25, 6.56 en 10.29. Op de helft zet ik iets aan en ga in de aanval. Bij de klim naar Hotel Rijsserberg zie ik atleten voor mij terugzakken. Ik krijg Arne Lubbers (AV Rijssen) in beeld en trek door. We moeten bij de Rijsserberg toch wel een eindje verder, daar zat ik over te twijfelen bij het inlopen. Voor mij blijkt het een voordeel, immers mijn geest is sterk. Verassend loop ik in op Marijn de Jonge, het is of hij stil staat. En ik kom dicht bij de top tien. Waarop ik vol aanzet in de afdaling, ook omdat ik daar een veteraan voor me ontwaar. Die moet ik voor de zekerheid pakken. Pas onderaan heb ik ze. De andere blijkt Robbin Schulenburg. We gaan met zijn drieën de baan op. En ergens boor ik nieuwe energie aan (terwijl ik eigenlijk moet bijkomen van de inspanning). Robbin is daarvoor al afgehaakt. De man in het geel is taaier. Ik spreek mezelf moed in, het is maar een klein stukje, nu niet gaan zeuren, er is geen pijn. Je loopt bij de eersten, dit laat je niet meer lopen. Steen kapot kom ik over de finish. Ik heb alles gegeven en eindig achter Melchior van de Pol. Meer zat er niet in. Meer dan tevreden. Vanessa slaagt ook in haar opzet, ze loopt onder de 20. Later maak ik in de massageruimte kennis met de man in het geel; Bennie van Schaik uit Klarenbeek. Hij doet diezelfde avond nog de Halve van Zwolle! Als ik mijn achillespees en kuiten heb laten masseren, benadrukt de masseur dat ik moet oppassen met mijn rechterachillespees.

Uitslagen 5 km
Sen
1 Gerrit Jan Kastenberg Nijmegen 16.07  
2 Jorik Plaggenmassch Bergentheim 16.33   
3 Erik Driese Vollenhove 16.37 
4 Koen Veldhuis Nijverdal 16.56
M40
1 Melchior van de Pol Apeldoorn 17.00 
2 Jeroen Machielsen Nijverdal 17.11  
3 Arjen Driesen St Jansklooster 17.43
M45
1 Fred Sluys Wierden 16.42 
2 Erik Klein Baltink Zutphen 16.50 
3 Bennie van Schaik Klarenbeek 17.16
M50
1 Roelof Hutten Bruchterveld 17.46 
2 Cees Kraaijeveld Apeldoorn 17.48 
3 Jaap van Riet Lochem 17.49
M70
1 Gerard Wolterink Hellendoorn 34.12
Vsen
1 Lies Deruddere Wevelgem 18.58 
2 Anouk Koelen Bornerbroek 19.15 
3 Marlin Nijhof Hengelo 19.16 
5 Vanessa Lorkeers Wierden 19.54 
V35
1 Brigit Landewe Boekelo 18.52 
2 Alison de Rooy  Hengelo 20.10 
3 Astrid van Velden Hardenberg 20.12 
7 Jacqueline van Egmond Nijverdal 23.40