maandag 1 december 2008

TCC Herikerberg ‘08

Twentse cross competitie ’08.’09
AV Goor Herikerbergloop 30 november ‘08

Foto © Losser2008FransKoevoets

Op weg naar Markelo, geeft Christiaan van Meurs aan dat dit zijn eerste wedstrijd is na Zwolle (de halve marathon). Voor mijn gevoel waren we veel vaker samen afgereisd. Door ons gezoek naar de juiste trainingsmethode en zijn feedback heb ik het gevoel dat hij er wel degelijk bij was. In ieder geval het mee beleefde, of op zijn minst mij steunde. Christiaan heeft niet zo heel veel zin, maar dat blijft bij woorden. Hij moet er even doorheen, zijn ‘eerste’ wedstrijd. Hoewel ik al eerder bij het motorcrossterrein (Hessenheem) ben geweest, zorgt de naam ‘Herikerbergloop‘ voor wat verwarring. Want dat is toch ergens anders?

Het parcours is gelijk aan de crossloop die hier wordt georganiseerd met de Oadcross. Dat is wat vreemd, want een loop heeft vaak door de combinatie van de organisatie en de plek een bepaalde sfeer. We zijn ruim op tijd, zelfs voor dat de parkeerplaatsregelaar zich geïnstalleerd heeft. Met nooit belopen spikes is Christiaan goed voorbereid. Caimin Stevens is afwezig. Bij de start zie ik niemand die zijn plek in zou kunnen nemen. Thijs Theunissen en Stefan Paalman stormen weg over het licht bevroren terrein, met veel spoorvorming en oneffenheden. Ik volg op de derde plek. De jongens trekken er flink aan, met name heuvel af pakken ze meters op mijn voorzichtige master gestuntel. Ik focus me op Thijs en Stefan. Thijs krijgt veel aanmoedigingen en zet flink door. Als we uitkomen bij de laatste klim zet ik aan, om op het lange vlakke stuk het gat te dichten. Dit lukt, waarop de jongens even achterom kijken. Zo, mooi af van mijn concurrent veteranen (denk ik). In de tweede ronde moet Stefan er af en kom ik in mijn ritme. Bij een stuk vals plat omlaag zet ik eens aan, maar even later komt Thijs weer bij. Ergens kreeg ik het door dat Thijs geen vier rondjes ging lopen, maar dat hij bezig was met het laatste stuk. Hij is jongens A, dat had ik moeten weten. Och, wat maakt het uit. Ik ga de strijd aan alsof hij en ik ronden doorgaan. Voordat Thijs finisht  (5 km) besef ik dat ik eerste loop op de hoofdafstand. 

Mijn voorsprong is al enorm, dat ziet mijn maatje Wilfried Woesthuis. Glunderend loop ik de twee ronden uit. Ik neem de heuvels en afdalingen beheers, maar knal door de smalle kronkelbospaden en zet aan op de lange rechte stukken. Wilfried roept “het kan nog”. Ik trek nogmaals flink door, langs de atleten die ik dubbel. Achter mij strijden de veteranen om de plek twee en drie. Stralend kom ik binnen. ‘Het kan nog’, ook als je al 42 bent, het kan, zolang je er zelf in gelooft en er voor gaat. Met Christiaan loop ik uit, dat gaat harder en harder omdat we mee willen lopen met Wilfried die de recreantenloop doet. Van Meurs oogt soepel en dicht het gat naar Woesthuis. Waarom deed hij dat net niet? Het feest is afgelopen, nadat ik een tas in ontvangst neem. “Van C1000” roept de speaker.”C1000 denkt aan ons, denk ook aan C1000” geeft hij mee als boodschap.

Enkele uitslagen lange afstand:
10 km
1. Jeroen Machielsen Atletics Nijverdal 38.36
2. Marcel Klamer LAAC Denekamp 39.34
3. Jan Groot spurt `88 Hardenberg 39.54
4. Melvin van der Voet TION Enschede 40.05
5. Michel van der Heide Goor ’75 41.04
6. Tobias van Schaar TION 41.14
7. Christiaan van Meurs Atletics Nijverdal 41.36



De hele week is het nagenieten van mijn winst, maar meer nog van de publicaties daarna. Ik weet dat het weinig voorstelde en ik eerder al tweede werd bij deze TCC. Nu was Caimin Stevens er niet, dus schoof ik naar voren. Niets bijzonders! Toch wordt daar door de verschillende nieuwsbronnen anders op gereageerd. Ik werd zelfs gebeld door Runner’s World. Dit interview werd geplaatst in het Januari 2009 nummer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten