25 jaar wedstrijdhardloper 1984 – 2009
Deel 10
Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner
Deel 10
‘Mirandaatje rasta gloed, caraco ijs geweldig goed’
Fotocollage: © 2009sprengenbergrunner
Met een tijd van 1.01.06 snelde Vincent Rousseau naar de wereldtitel Halve marathon. Bij het WK behaalde Bert van Vlaanderen een bronzen Marathon medaille. Chinese atletes floreerde op wereldniveau onder een dubieuze trainer. Tijdens de Zevenheuvelenloop werd de ChampionChip geïntroduceerd. In Hamar mocht ‘De gespierde spijker’ Falko Zandstra op het hoogste podium staan (wereldkampioen schaatsen). De Duitse televisieserie ‘Die Zweite Heimat’ werd uitgezonden. Dankzij de boeken van Paul Theroux en Lieve Joris beleefde ik vele reisavonturen. Mijn eerste vervoersmiddel, een vaal bruine Opel rekord uit 1978 bracht me naar Praag, Wenen en Budapest. Een rastameisje betoverde me.
Het jobhoppen als productiemedewerker begon me een beetje tegen te staan. Het ploegenwerk was niet bevorderlijk voor mijn hardloopprestaties. Een schrikbeeld doemde op dat je hier je hele leven moest slijten in een fabriekshal, hellup! Als een soort tegen reactie begon ik steeds meer kilometers te maken en raakte overtraind. Treffend is mijn optreden bij de jaarlijkse prestatieloop in Nijverdal. Ik was zo gespannen dat ik kramp kreeg in mijn maag, terwijl ik in een winnende positie lag. Wilfried Woesthuis fietste mee en motiveerde me volop. Kwaad schreef ik me dezelfde dag in voor de 10 km die iets later startte. Hier gebeurde hetzelfde als bij de 5 km, zo werd ik tweemaal derde. Ik baalde als een stekker. Een groot verlies was het toen mijn lievelings-oom (Johan Machielsen) kwam te overlijden na een noodlottig auto ongeval. Hij zou meedoen met ons familieteam op de Survivalrun en we zouden samen trainen voor de marathon. Voor die survivalrun deed ik mijn eerste ervaring op als trainer/coach. Met de instelling van; “wat ik kan, dat kunnen al mijn broers” gingen we aan de slag. Vergat ik haast mijn zus. Was zij het niet die mij er ooit uitliep bij een sprint? Ergens in de jaren zeventig toen er nog geen speelveldjes bestonden, met toestellen voor kinderen. Wij bedachten alles zelf, zo hielden we een soort zeskamp, met allerlei onderdelen. Volgens mij had ik het prikkeldraadhoogspringer gewonnen, of was dat die dag geen onderdeel?
Het jobhoppen als productiemedewerker begon me een beetje tegen te staan. Het ploegenwerk was niet bevorderlijk voor mijn hardloopprestaties. Een schrikbeeld doemde op dat je hier je hele leven moest slijten in een fabriekshal, hellup! Als een soort tegen reactie begon ik steeds meer kilometers te maken en raakte overtraind. Treffend is mijn optreden bij de jaarlijkse prestatieloop in Nijverdal. Ik was zo gespannen dat ik kramp kreeg in mijn maag, terwijl ik in een winnende positie lag. Wilfried Woesthuis fietste mee en motiveerde me volop. Kwaad schreef ik me dezelfde dag in voor de 10 km die iets later startte. Hier gebeurde hetzelfde als bij de 5 km, zo werd ik tweemaal derde. Ik baalde als een stekker. Een groot verlies was het toen mijn lievelings-oom (Johan Machielsen) kwam te overlijden na een noodlottig auto ongeval. Hij zou meedoen met ons familieteam op de Survivalrun en we zouden samen trainen voor de marathon. Voor die survivalrun deed ik mijn eerste ervaring op als trainer/coach. Met de instelling van; “wat ik kan, dat kunnen al mijn broers” gingen we aan de slag. Vergat ik haast mijn zus. Was zij het niet die mij er ooit uitliep bij een sprint? Ergens in de jaren zeventig toen er nog geen speelveldjes bestonden, met toestellen voor kinderen. Wij bedachten alles zelf, zo hielden we een soort zeskamp, met allerlei onderdelen. Volgens mij had ik het prikkeldraadhoogspringer gewonnen, of was dat die dag geen onderdeel?
Er werd dat jaar een begin gemaakt met een meer wedstrijdgericht trainingsprogramma o.l.v. trainer Gerard Bruggeman. Mijn gelobby voor de gewenste tweede clubtraining stond op het programma. Er groeide een vriendschap met Marco Kuipers die enorm gedreven, heel doelgericht met zijn sport bezig was. Hij maakte zaken rondom het hardlopen bespreekbaar en had het openlijk over de invloed van de nachtrust op de prestaties. Dat jaar begon ik mijn trainingsarbeid te noteren. Want er was/is natuurlijk een groot verschil tussen het opgegeven programma en datgene wat je daadwerkelijk deed/doet. Er zijn geloof ik ook atleten die braaf een schema volledig uitvoeren. Ik begon andere trainingsmethoden toe te passen. Bijvoorbeeld dat van loopgroep PK (Pieter keij) of van topatleten zoals Grete Waitz. Ik kwam er achter dat er veel van hetzelfde was, maar dat het er om ging hoe je dat samenstelt als een geheel. Dat was geen eenvoudige puzzel! Ongeveer zoals een bakker met verschillende lagen en ingrediënten een taart bakt, maar dan anders.
Week 47 (een gemiddelde trainingsweek):
Maandag – rust.
Dinsdag – Clubtraining, trainer Gerard Bruggeman.
Dinsdag – Clubtraining, trainer Gerard Bruggeman.
Evenementenweide 6x (1 rondje 60%, 1 rondje 70%, 1 rondje 80%).
Tijden: circa 2 minuten / 1.50`/ 1.40`. Serie pauze: 1 ronde doordribbelen.
(afstand 1 rondje circa 450 meter, ondergrond asfalt).
Totaal circa 11 km.
Woensdag – Herstelduurloop Wierdenseveld (veengrond).
Totaal circa 8 km.
Donderdag – Clubtraining trainer Gerard Bruggeman.
Evenementenweide 6 x 1000 m (steeds 5 sec sneller)
Tijden 4.10 / 4.00 / 3.55 / 3.36 / 3.26 / 3.13 (met Leo Jansen) pauze 1` doordribbelen.
Totaal circa 10 km.
Vrijdag – rust
Zaterdag – Lange duurloop, met Dinant Markvoort en Fred de Vries.
Noetselerberg, Holterberg, terug via Sprengenberg.
Totaal 24 km.
Zondag – Duurloop richting `t stut, Noetselerberg langs Regge etc.
Totaal circa 15 km.
Kilometeropbouw najaar:
Week 35: 40 km Week 36: 57 km Week 37: 57 km Week 38: 58 km
Week 39: 56 km Week 40: 63 km Week 41: 78 km Week 42: 70 km
Week 43: 48 km Week 44: 68 km Week 45: 74 km Week 46: 64 km
Mijn prestaties waren al met al wisselvallig, een net niet jaar. Ik besloot beroepsmilitair te worden. Daarvoor moest ik een heftige innerlijke strijd voeren (die strijd bleek achteraf zwaarder dan die hele militaire training). Het zou de oplossing zijn, twee jaar onder de pannen. Brood en spelen, avontuur en uitdaging. Langer wachten kon niet, want de maximum leeftijd zou ik het jaar erop halen. Ik zou gaan voor de rode baret. Melde me voor het nieuwe paradepaardje van het Nederlandse Leger. Borst vooruit, kin omhoog! Zonder problemen kwam ik door zowel de psychische als lichamelijke keuring. In Hilversum deed ik een test op de hometrainer met naast mij een triatleet, die zich had aangemeld voor de commando`s. Ik trap alles uit de kast en die jongen naast me moest al snel zijn meerder in mij erkennen. Met een brede glimlach op mijn lippen vertrok ik naar huis. Ik had weer een doel. Opeens stond ik in het middelpunt van de belangstelling. Het was me gelukt. Ik was uit de rij gestapt, uit de grijze massa. Yes sir!
Enkele hardloopprestaties (KNAU wedstrijden):
1500 meter: 4.21 Genderingen (competitie) 16 mei
3000 meter: 9.24 Arnhem Papendal 16 juni
5000 meter: 16.17 Daventria Deventer 9 juli
10 km: 33.33 Enschede (weg) 25 juli
15 km: 52.59 Nijmegen 21 november
Enkele uitslagen:
Ommen Bissinghloop 14 juli
5 km prestatieloop:
1. G. Nijhuis Ommen 16.01
2. Han Smook Dalfsen 16.08
3. Jeroen Machielsen Nijverdal 16.10
4. G de Haan Hoogeveen 16.12
5. F. Simons Zwolle 16.15
6. Harry Mulder Diepenveen 16.44
9. Udo Zwijnenberg Nijverdal 17.13
10. Johan Huis it Veld Nijverdal 17.17
(Kranten)knipselnieuws:
Dagblad Tubantia, maandag 1 november (door René Beune)
Als een naaimachine door de `Diepe Hel`
Holten – De hel staat voor verschrikkingen, vagevuur en folteringen. Tegenwoordig kun je echter ook genieten van de hel. Die hel, de Diepe Hel … De kracht van de Diepe Hel-loop schuilt in het mystieke. Het onbekende bemind, werkt zelfs verslavend.
Nijverdal september 2008. Nijverdal 1993
Geen opmerkingen:
Een reactie posten